rev_79-khoi

بخش 1:
آوردن دو کتاب «انقلاب در انقلاب» نوشته رِژه دبره و کتاب خاطرات چگوارا به هنگام برگشت از انگلستان به ایران در سال 1346؛ آشنائی و دوستی با امیر پرویز پویان و مسعود احمدزاده؛ تدریس به عنوان استادیار در دانشکده تربیت معلم

بخش 2:
احضار به ساواک و شنیدن حرف های تهدیدآمیز؛ فقدان احزاب در جامعه و تشنگی برای آزادی؛ چرا سازمان های زیرزمینی در ایران در آن سال ها پیدا شد؛ کار ترجمه و مطالعه کتاب «انقلاب در انقلاب» با امیر پرویز پویان و مسعود احمدزاده؛ تفاوت بین امیر پرویز پویان و مسعود احمدزاده

بخش 3:
خاطره ای از امیر پرویز پویان در رابطه با نشر شعری که سروده بودم و انتقاد پویان از من؛ گفت و گو توام با بحث (بین خویی و احمدی) در زمینه نظریه پردازی مسعود احمدزاده درباره «مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک»

بخش 4:
درباره اینکه در سال 1352 چرا از سوی ساواک از دانشگاه تربیت معلم اخراج گردیدم

بخش 5:
ده شب شعر کانون نویسندگان ایران؛ عضویت به عنوان هیئت دبیران در کانون نویسندگان ایران؛ این دو سال قبل از انقلاب دوره پر هیاهویی است و در این دوره ساواک هم کاری به امثال اسماعیل خوئی ندارد؛ من با ورود خمینی به ایران، شعری سرودم و این شعر در من به صورت یک گفت گوی درونی بود ولی به هر حال در مجموع، تمجید آن نا انسان بود.

بخش 6:
من کتاب ولایت فقیه و هیچ یک از نوشته های خمینی را نخوانده بودم؛ صحبت با احسان نراقی در ورز 22 بهمن 1357؛ تنها کسانی که مخالف خمینی و حرکت اسلامی انقلاب بودند پیرزنان و پیرمردانی بودند که من دیدم؛ یک بار خمینی داستانی از مولوی گفت که پشتم لرزید؛ ما دچار یک تناقض تاریخی بودیم؛ قضاوت نادرست درباره جنبش مستقل زنان

بخش 7:
کانون نویسندگان پس از انقلاب و نخستین دیدار و گفت و گو با دکتر میناچی وزیر ارشاد وقت؛ حمله چاقوکشان به برخی روزنامه نویس ها و زنان بی حجاب و برخی روزنامه ها و نشریات در همان ایام آغازین پس از انقلاب؛ دیدار اعضای از کانون نویسندگان ایرانی (25 نفر) با آیت الله خمینی در مدرسه رفاه حدود یک هفته بعد از انقلاب؛ تقسیم کار هیئت دبیران که هر روز یک نفر در دفتر کانون بماند

بخش 8:
هجوم کمیته انقلاب محل به دفتر کانون نویسندگان ایران؛ انقلاب فرهنگی و بسته شدن دانشگاه ها در سال 1359؛ آمدن نمایندگان شورای انقلاب فرهنگی به دانشگاه تربیت معلم؛ استادان مرا به عنوان سخنگوی خود برگزیدند تا با نمایندگان شورای انقلاب فرهنگی گفت و گو کنم؛ در آن روز نمایندگان شورای انقلاب یک شخص معمم بود و عبدالکریم سروش؛ من به آن معمم نماینده شورای انقلاب فرهنگی گفتم که این کار شما یعنی نابود کردن استقلال دانشگاه ها و ضربه زدن به فرهنگ ایران؛ آن معمم گفت که در مملکت اسلامی فقط معتقدان به اسلام به دانشگاه ها برخواهند گشت و استقلال دانشگاه ها و ضربه زدن به فرهنگ یعنی چه؟ مدتی بعد من هم طی نامه ای از شورای انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شدم؛ زندگی مخفی من از این دوره آغاز شد و پس از مدتی ناگزیر از کشور گریختم و به مهاجرت سیاسی آمدم